معنی سبط اول - جستجوی لغت در جدول جو

سبط اول

لغت نامه دهخدا

اولین روشنایی روز پیش از صبح صادق، کنایه از روشنایی که در آخر شب در جانب مشرق پدیدار شود و گمان رود که فجر است لکن فجر صادق نیست و باز در تاریکی محو می شود تا هنگامی که فجر صادق طلوع کند، اول سپیده دم که هنوز هوا خوب روشن نشده، صبح کاذب، فجر کاذب، صبح نخستین، تاریک روشن، صبح دروغین، دم گرگ

اولین روشنایی روز پیش از صبح صادق، کنایه از روشنایی که در آخر شب در جانب مشرق پدیدار شود و گمان رود که فجر است لکن فجر صادق نیست و باز در تاریکی محو می شود تا هنگامی که فجر صادق طلوع کند، اول سپیده دم که هنوز هوا خوب روشن نشده، صُبحِ کاذِب، فَجرِ کاذِب، صُبحِ نُخُستین، تاریک رُوشَن، صُبحِ دُروغین، دُمِ گُرگ

فرهنگ فارسی عمید

سبه اوس

(سِ بِ)

از سالنامه نگاران (قرن هفتم میلادی) و اسقف مامی گونی های ارمنستان است. قطعه ای راجع به تاریخ ارمنستان ’امپراطوری هراکلیوس’ نوشته که قسمتی از آن را به آگاتانژ نسبت میدهد. (تاریخ ایران باستان ص 96 و 2594 و 2612 و 2619)

لغت نامه دهخدا

صبح اول

(صُ حِ اَوْ وَ)

صبح نخستین. صبح کاذب. بام نخستین:
فروغ جبهۀ صاحبقرانی است
گواه صبح اول صبح ثانی است.
میرزا جلال طباطبا

لغت نامه دهخدا

خط اول

(خَطْ طِ اَوْ وَ)

حرف اول از حروف که الف باشد، عرش، مکۀ معظمه. (ناظم الاطباء) (برهان قاطع)

لغت نامه دهخدا